وقتی که گوش‌ها پیر می‌شوند
با افزایش سن، همه افراد به بیماری‌های مزمن مبتلا می‌شوند. ۸۰ درصد افراد بالای ۶۵ سال، حداقل به یك بیماری مزمن مبتلا هستند كه معمول‌ترین آنها مشكلات مفاصل، افزایش فشارخون و مشكلات شنوایی است.
علائم و نشانه‌ها
شخصی كه دچار پیرگوشی است، مشكل خود را چنین عنوان می‌كند:صدای افراد را می‌شنوم ولی متوجه نمی‌شوم چه می‌گویند. تحمل شنیدن صداهای بلند را ندارم و گاهی متوجه نمی‌شوم صدا از كدام سمت می‌آید. اكثر افراد سالخورده در درك گفتار به خصوص در سر و صدای محیط مشكل دارند. درصد وجود مشكل درك گفتار با هر دهه افزایش سن دو برابر می‌شود؛ یعنی در سن ۶۰ سالگی ۱۶ درصد، ۷۰ سالگی ۳۵درصد و ۸۰ سالگی تا ۶۴درصد بیشتر می‌شود. با افزایش سن، آستانه شنوایی هر دو گوش كاهش می‌یابد. اگر این كاهش فقط در یك گوش باشد، علتی به جز پیرگوشی دارد. افت شنوایی در خانم‌ها بیشتر در فركانس‌های پایین (صداهای بم) و در آقایان بیشتر در فركانس‌های بالا (صداهای زیر) ایجاد می‌شود.
كاهش شنوایی می‌تواند با سرگیجه و وزوز نیز همراه باشد. این عوارض به آهستگی پیشرفت می‌كند و معمولا اطرافیان بیش از حد متوجه مشكل می‌شوند.
وقتی سن زیاد می‌شود همه بخش‌های دستگاه شنوایی دچار تغییر می‌شوند:
- انعطاف‌پذیری و استحكام گوش خارجی كم می‌شود، چربی موجود در كانال گوش كاهش می‌یابد و پوست خشك و حساس می‌شود
- سرومن یا جرم گوش به دلیل ترشح زیاد، گشاد شدن كانال و بلند و ضخیم شدن موهای آن و استفاده دائم از گوش پاك‌كن، جمع و فشرده می‌شود
- پرده صماخ نازک‌تر می‌شود و رگ‌های خونی آن کاهش می‌یابد
- غضروف‌های استخوانچه‌های گوش میانی که پشت پرده صماخ قرار دارند، نازک می‌شود و کلسیم روی آنها رسوب می‌کند
- عضلات گوش میانی و استخوانچه‌ها تخریب می‌شود
- غضروف‌های شیپور استاش (لوله‌ای که گوش میانی را به حلق متصل می‌کند) استخوانی می‌شود
- اجزای گوش داخلی، سلول‌های حساس شنوایی در حلزون، رگ‌ها و اعصاب دچار آسیب می‌شوند
- اعصاب مربوط به شنوایی در مغز تحت تاثیر قرار می‌گیرند
- و...
درمان مشخص دارویی برای پیرگوشی وجود ندارد و دارو و ویتامین درمانی در حال مطالعه است.
افراد باید خود را از شرایطی که برای سیستم شنوایی مخرب است (مثل سروصدای زیاد) دور نگه دارند. افرادی که در محیط پرسروصدا زندگی می‌کنند، نسبت به کسانی که در محیط آرام و خلوت زندگی می‌کنند، بیشتر در معرض پیرگوشی قرار دارند.
انجام آزمون‌های شنوایی و گفتاری برای تعیین محل ضایعه و تجویز سمعک مفید است. برخی افراد به دلایلی مانند نبود اطلاعات کافی درباره ارزیابی شنوایی و سمعک، عدم پذیرش کم‌شنوایی و استفاده از سمعک در جامعه، باور نادرست بی‌تاثیر بودن سمعک و قیمت بالای سمعک، حاضر به پذیرش آن نیستند.
